Περάσανε κιόλας 2 χρόνια...τα θυμάμαι όλα σαν χθές, ήτανε σαν όνειρο και είμαστε από τις τυχερές γενιές που τα ζήσαμε έστω και από μακριά...Κυριακή 4/7/04 ....ξύπνημα και μπάνιο στην Εύβοια από το πρωί...ο δρόμος της επιστροφής για το σπίτι ατέλειωτος...πήχτρα η Εθνική οδός....
Έβριζα, μονολογούσα που δεν θα προλάβω τον τελικό από την αρχή...Σπίτι μου είχε μαζευτεί η γουρλίδικη παρέα και είχε καταλάβει τις θέσεις...Σφυράει το κοράκι και είμαι ακόμα Εθνική...όλοι ακούνε τον αγώνα στο ραδιόφωνο...χαμός κόρνες γέλια πανικός...Πρώτη φορά βλέπω τους Έλληνες να μην βρίζουν στον δρόμο.....
Επιτέλους φτάνω με τον professor σπίτι....Είμαστε στο ΄Β ημίχρονο...Ξαφνικά ο Μπασινάς στο κόρνερ και.....Γκοοοοοοοοοοοόλλλλλλ ο Χαριστέας.....Ούτε θυμάμαι που βρεθήκαμε, πόσα ποτήρια φύγανε κλπ κλπ......
Η συνέχεια είναι γνωστή .....Το φιλάει και το σηκώνει ο αρχηγός...και μετά ξενύχτι ποδαρόδρομος την άλλη μέρα, όρθιοι ώρες στο Παναθηναϊκό Στάδιο....
Και σήμερα 2 χρόνια μετά η UEFA+FIFA μας δίνει την κόκκινη κάρτα για όλα τα καραγκιοζιλίκια που συμβαίνουν στον χώρο του αθλητισμού....
Α ρε λαμόγια να δω πότε θα βάλετε μυαλό....
3 comments:
Και για όσους το έζησαν από πιο κοντά, οι Πορτογάλλοι (να το θυμόμαστε) ήταν άψογοι οικοδεσπότες. Το γλέντησαν αγκαλιά με τους έλληνες μέχρι πρωϊας. Πως να μην έχουν την συμπάθειά μου τώρα?
Βασιλάκη περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις....άλλοι αποφάσιζαν για όλα αυτά τότε... τα έχουμε ξαναπεί αν θυμάμαι καλά.
χέσε μέσα πολυχρόνη που δε γίναμαι ευζώνοι
... και διηγώντας τα να κλαις!
Του χρόνου για βρούβες...
Post a Comment